مامان اینطور صدایم میکرد ..

دلخوشی ام شد وقتی دلخوشی داشتن در زندگی ام مُد نبود ..

با وجود تمام ترسهای بعد از قضاوت شدن و حرفِ درِ کوزه ایِ آدمها، با حمایت یک عدد شمعدانی و یک عدد کاکتوس تپلِ پرتیغ و یک سروِ همیشه سبز .. حقیقی شد.

با وجود تمام نگاه های بعد از خواندنش و به قولِ شمعدانی «خصوصا فُلان متنش»

با وجود تمام حرفهای از همین الان بر باد رفته کوته فکرهای همین گوشه و کنار

با وجود «یک کارِ جدید» بودن در زندگیِ روتین ام ..

با وجودِ اینکه اسمش "آتاتا"ست به یادِ روزهایی که مامان اینطور صدایم میکرد

با وجودِ سما بودن و آسمان نبودنم ..

الان منتظر است تا خوانده شود :

"آتاتا" به یادِ روزهای بی دغدغه

+

نمایشگاه بین المللی کتابِ تهران، سالن A4، راهرو یک، غرفه 32 .. انتشارات مایا

از تابستانِ 95 تا بهارِ 96 منتظر تولدش بودم با پوستِ کاغذی اش ..